اثربخشی خاطره‌پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای کیفیت زندگی و شادکامی سالمندان

این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی خاطره¬پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای کیفیت ¬زندگی و شادکامی سالمندان شهرستان همدان انجام شد. طرح مطالعه از نوع پیش¬آزمون‎ـ‎پس¬آزمون با گروه گواه، و روش آماری آن تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر دوگانه بود. 24 سالمند (10 زن ، 14 مرد) با دامنة سنی 60 تا 82 سال (میانگین= 79/70 ، انحراف استاندارد= 83/7) به طور مساوی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. سالمندانی که در گروه آزمایشی قرار داشتند به مدت 12 جلسة هفتگی تحت خاطره¬پردازی ساختارمند قرار گرفتند. به منظور ثبت سیر تغییرات نمره‎ها از شرکت‎کنندگان خواسته شد تا فرم کوتاه پرسشنامة کیفیت زندگی (وار و شربورن، 1992) و پرسشنامة افسردگی‎ـ‎شادکامی (مک‎گریل و جوزف، 1993) را در مرحلة پیش¬آزمون، جلسة سوم، جلسة ششم، جلسة نهم، جلسة دوازدهم و یک ماه بعد از پایان مداخله تکمیل کنند. نتایج نشان دادند که خاطره¬پردازی ساختارمند گروهی اثر معناداری بر نمرة کیفیت زندگی سالمندان نداشته است. با این حال، نمرة شادکامی سالمندان را به طور معناداری افزایش داد و چنین دستاوردی در پیگیری یک ماهه حفظ شد. براساس یافته‎های این پژوهش، بر ضرورت کاربرد خاطره‎پردازی ساختارمند گروهی به منظور ارتقای هیجان‎های مثبت در سالمندان تأکید شد.